De woeste rivier (waar je natuurlijk in moet gaan spelen, he

Aisha kwam aanlopen. Ze zag het water kolken. Ze had erge dorst, en het zag er zo verleidelijk uit... "Nee." zei ze tegen zichzelf. Straks viel ze nog in de rivier, en werd ze meegesleurd door de sterke stroming. "Okee dan, een klein slokje..." Dat had ze beter niet kunnen doen. Toen ze naar voren boog om een slok te nemen, viel ze in het water. "HELP!!!" riep ze. "Ik kan niet zwemmen!!" Ze klampte zich krampachtig vast aan een gladde rots in het water.

Kiyu probeerde te helpen. Maar hij was nog klein en niet krachtig. Toen zag hij een stuk touw en bond het om een boom. Het andere einde gooide hij na de zebra.

Kenia was samen met Kiyu naar de rivier gekomen. "We komen je redden, Aisha!" riep Kenia snel. Kenia hielp Kiyu mjet het touw. "Pak het, Aisha!" zei ze.

Kiyu viel neer. Hij had te veel kracht verloren.

Kenia raakte in paniek. Wat moest ze doen? De hulpeloze zebra in het water redden of het zwakke veulen in veiligheid brengen? Ze zuchte diep en ging verder met Aisha uit het water trekken. "Blijf daar rustig uitrusten, Kiyu!" riep ze naar hem.

''Dat doe ik al ''

Kenia trok uit volle kracht. Op een gegeven moment trok ze Aisha uit het water. Zuchtend ging ze naast Kiyu liggen. "Het is gelukt..." fluisterde ze in zijn oor.

Kiyu lag te slapen en droomde dat hij een volwassen mooie hengst was.

Kenia stond met wat moeite op en ging een beetje bewegen; ze wou niet dat haar spieren stijf zouden worden.

Kiyu ging slaapspringen Hij sprong in het rond.

Kenia hield hem tegen vóór hij in het water zou springen.
(Nu alleen even verder gaan bij topic: 'Kenia's onderkomen'!)

Aisha kwam voor het eerst weer terug bij de woeste rivier waar ze haar avontuurtje had beleefd. De rivier leek minder woest te zijn geworden. Ze dacht aan haar ouders, die ze al een hele tijd lang niet meer had gezien. Ze staarde somber voor zich uit over de rivier.

''Hoi, wat is er?''

Aisha zette haar tanden op elkaar. "Niets." Zei ze, in haar stem klonk, ookal probeerde ze dat te bedwingen, een spoor van verdriet.

Kenia ging naast Aisha staan. Ze probeerde haar te troosten. "Je bent niet de enige, daarom moeten we elkaar steunen!" zei Kenia vriendelijk.

Aisha keek de andere kant op. Ze kreeg tranen in haar ogen.

Lowie kwam aan lopen
hoi zij ze (ik was akasha dus ik ben hier gewoon altijd al )

"Kop op, Aisha! Als we elkaar allemaal steunen, redden we het állemaal!" zei Kenia. Ze gaf haar vriendin een likje om haar te troosten.

(ik moet nu gaan,, byee! xzie je morgen!)
Aisha lachte door haar tranen heen. "Daar heb je gelijk in!"

Javi keek ze aan en liep door.

(We waren al lang weg, Javi!)

(oh sorry hoor )

"Hoi!" Zei Aisha die er nog steeds stond tegen Lowie (die er ook nog steeds stond,, toch?!?). Ze wilde dat ze iemand had om... Nouja.... Gewoon... Waarvan ze het gevoel had dat hij/zij haar echt begreep. Ze tuurde weer over de rivier. "Tja..." Mompelde ze in zichzelf. Ze dacht diep na. Zouden haar ouders nu ook aan haar denken? Vast wel. Dat gaf Aisha een blij gevoel.

Aisha was vermoeid van verveling. Ze had zin in avontuur.... Ze ging weg... Ze wist niet waarheen.

(He Char, heb je zin in avontuur? Ga dan naar het topic: 'Verveling' bij het sub-forum 'Mensendorp'!)
Kenia zag Aisha. Ze zuchte, en liep toen naar haar toe. "Zullen we iets leuks gaan doen?" vroeg ze, zelf ook een beetje verveeld.